Hobby Van de week kwam ik via een tweet terecht bij een stukje over Anky van Grunsven en haar loopbaan(keuze) in Intermediair. Ach, Anky, daar wordt mijn paardenmeisjeshart altijd geraakt. Anky staat voor de passie die mijn jeugd grotendeels vulde, voor een verlangen dat het aflegde tegen ratio en realiteit. Anky rolde juist vanuit die realiteit in de paarden- en dressuurwereld. Als ik het goed lees verdrong het voorhanden zijn van paarden als vaders hobby haar misschien vage wens om binnenhuisarchitecte te worden en ging ze gewoon aan de slag met wat een gegeven was.
Loopbaankeuze En hiermee is de link naar haar (en mijn) generatie, de X-ers, te leggen. Want velen uit deze generatie deden in feite hetzelfde. Op de zeer krappe arbeidsmarkt van de jaren tachtig was het een minderheid gegeven om het werk te doen waarvoor ze opgeleid waren of waarvoor ze vanuit passie gekozen hadden. Ze gingen vaak een tweede studie doen of accepteerden tijdelijk een baan onder hun niveau. Niet het denken en handelen vanuit idealen was hun leidraad, zoals de protestgeneratie die hen voorging. De generatie X, in die tijd nog de ‘verloren generatie’ genoemd, zocht haar eigen weg in realistische en praktische oplossingen.
Kracht Het is geen zielig verhaal, de geschiedenis van generatie X. Als harde werkers en doorzetters hebben zij geprofiteerd van de economische bloeiperioden in de jaren negentig en na 2003. Net als Anky wisten zij door hard werken en goed te zijn in hun eigen dingen het gunstige tij te verzilveren. Het verlorene geldt zeker niet voor de financiële positie van deze generatie. Als generatie staat ze meer dan ooit in haar kracht. Qua levensfase is het ook de generatie die aan de knoppen draait en dat doet ze op de manier die bij haar past.
Kiezen Even terug naar Anky. Perfectionisme dreef haar om goed en de beste te worden in wat ze deed. En eigenlijk pas na het behalen van de eerst Olympische medaille, toen ze een zwart gat ontmoette over ‘wat nu verder nog?’, nam ze bewust de beslissing om verder te gaan, koos ze echt voor dit leven.
Kiezen of delen Ook dit geldt voor vele X-ers. Zoals we zagen pasten ze zich aan aan wat er beschikbaar was of schoolden zich om naar een branche waar wel werk in was. Menige student met een doctoraal op zak in een taal of sociale wetenschap is in die tijd omgeschoold tot programmeur. Deze X-ers hebben vroeger of later in hun leven en loopbaan moeten besluiten of ze het ingeslagen pad bleven volgen of dat ze alsnog hun passie wilden uitleven en het hart wilden volgen. Het een hoeft het ander overigens niet uit te sluiten.
Nog eens loopbaankeuze Het is dus geen wonder dat loopbaanbegeleiders veel veertigers op hun weg krijgen die ‘iets heel anders’ of ‘zinvol werk’ willen. Het past bij een generatie die inmiddels zichzelf heeft gevonden, na hard werken en bouwen aan een stevige basis voor zichzelf en hun gezin. Het past ook in de levensfase waar vele X-ers nu in zitten dat ze zichzelf de vraag stellen hoe nu verder, zeker met het oog op langer doorwerken, dat velen van hen overigens graag zullen doen. En het past ook in de tijdsgeest dat we de blik naar binnen richten en keuzes van het hart zwaarder willen laten wegen dan de materiële, die zo lang onze richtlijn zijn geweest.
Coachgeneratie Anky houdt zich inmiddels vooral bezig met het trainen en coachen van anderen, met het doorgeven van waar ze zo goed in is. Dat doorgeven past prima bij dat wat men de rol van de X-ers noemt: het verbinden, én bij de levensfase waar zij en de andere X-ers zich in bevinden, waarin de opgebouwde (levens)wijsheid kan worden doorgegeven aan de volgende generaties. Ik ken de cijfers niet, maar het zou me niet verbazen als het merendeel van de coaches tot deze generatie behoort. Het is een rol die de X-er graag vervult en hem/haar op het lijf geschreven is.
Klik hier voor meer informatie over generatie X.
Klik hier voor het Artikel over Anky van Grunsven in Intermediair.
Geef een reactie