Pleidooi voor de mix

Jongeren komen te weinig aan bod, ouderen worden afgedankt. De generaties kunnen elkaar ook in deze communicatiemaatschappij niet genoeg vinden om samen de vragen van deze tijd aan te gaan. Toch is het meer dan ooit aan de orde. Want wat gebeurt er als ze elkaar niet vinden?

Jongeren hebben de frisse blik. Ze zijn het meest van alle generaties ‘bij de tijd’ en zien hoe ze de vragen van deze tijd op een passende manier kunnen benaderen. Zo worden ze ook binnen gehaald, maar vervolgens worden ze niet serieus genomen: eerst bewijzen wat je kunt, onderaan beginnen!

Einstein en Y Deze generatie, de Einsteiners, en ook de generatie Y of pragmatische generatie, heeft van huis uit meegekregen dat het belangrijk is wat zij ervan vinden. Zij waren gewend als kind al in het middelpunt te staan en mee te beslissen in het gezin. Geen wonder dat ze zich een gelijkwaardige houding hebben aangemeten en verwachten dat ze kunnen meedenken en -beslissen in hun werkomgeving.

De jongeren voelen zich in het gangbare hiërarchische denken binnen organisaties niet gezien. En verlaten op een gegeven moment de organisatie om het op hun eigen manier te gaan doen. Zij willen openheid, transparantie, gelijkwaardigheid, delen van kennis en macht. Bij elkaar vinden ze dat en zo zetten ze hun eigen werkverbanden op.

X en babyboomers De oudere generaties staan in de meeste klassieke organisaties aan het stuur. Zij hebben hun leven lang hard gewerkt en verwachten hetzelfde van de volgende generaties. De boodschap die zij van vorige generaties meekregen was dat ze het beter moesten krijgen dan hun ouders, dus gingen zij vol ambitie studeren en werken om dat te bereiken. Zij kijken met verbazing naar de jongere generaties die heel anders in het leven staan en hun prioriteiten anders stellen.

Doemscenario Veel onbegrip tussen de generaties dus, waarbij de generaties elkaar vanuit hun verschillende beleving niet kunnen vinden, maar juist verder uit elkaar lijken te drijven. Als extreem gevolg hiervan zou je kunnen voorspellen dat er twee werelden gaan ontstaan. Aan de ene kant jonge organisaties die zijn opgezet door leden uit de jongste generaties en die uitgroeien tot gevestigde bedrijven, daarbij steeds meer generatiegenoten aantrekkend.

Aan de andere kant de grote organisaties van gisteren en vandaag, die bij ongewijzigd beleid hun jongere werknemers zien uitstromen en steeds minder kunnen aanhaken bij de eisen van de toekomst. Bakken vol met ‘ouderen’ die niet passen binnen de Y- en Einstein mindset in de nieuwe groeiende organisaties. Schaarste én overvloed op de arbeidsmarkt. Schaarste aan jongeren en overvloed aan ouderen wel te verstaan. En ‘oud’ ben je al op je vijfenveertigste (of nog eerder). De jongere generaties moeten alle voorzieningen opbrengen voor de samenleving, omdat er onder de oudere generaties massale en onoplosbare werkloosheid heerst.

Generatiemix Het is wel waar het naar kan toe gaan als we niet bereid zijn om als generaties onderling de handen ineen te slaan. En dat is nog moeilijk genoeg. Aan de basis ligt begrip: door elkaars verhaal te kennen ga je in ieder geval begrijpen hoe de ander in het werk en het leven staat. En van daar uit is het motto gezamenlijk werken aan een gezonde mix van frisse blikken en ervaringsjaren.

Aan alle generaties de oproep om het blikveld te verruimen, bereid te zijn om buiten het eigen generatiekader te denken. Open staan voor en waarderen van verschillen. Het is nog moeilijk te bevatten hoe. Maar dat is juist de uitdaging.

Als uitsmijter een niet alledaags voorbeeld van het uitnutten van talenten van verschillende generaties: Grannies finest.

Generaties met elkaar in gesprek brengen in uw organisatie kan via de generatiedialoog.