Ik zit in de weerstand. Net als Matthijs van Nieuwkerk gisteravond tegen Kris Verburgh, schrijver van de Voedselzandloper: ‘Een leven zonder croissantje? Dat nooit!’
Maar ik zou beter moeten weten. Wij leven al ruim een jaar grotendeels volgens het paleo oerdieet. Overigens geen dieet maar een levenswijze. En dat bevalt uitstekend. Ik kan Matthijs verzekeren dat er vele smakelijke alternatieve ontbijten te verzinnen zijn. En lunches ook trouwens. Het diner vergt iets meer omschakeling. Maar over de hele linie eten we erg smakelijk, vers en gezond.
Waar zit die weerstand dan? Die haakt bij mij op de laatste, en wat mij betreft onvervangbare, restanten van het oude dieet. Het koekje bij de koffie, de ‘afternoon chocolate’. Bij periodes lukt het me maar wat vind ik het moeilijk om daar definitief afscheid van te nemen. Heel herkenbaar dus, Matthijs. De reactie van Matthijs laat wel heel duidelijk zien wat er te overwinnen is om gewoon te doen wat gezond voor je is. Was er maar een knop voor ….
Opschudmomentje Afgelopen week was ik bij een congres over voeding in relatie tot stress- en burnout. De paleo leefwijze wordt behoorlijk ondersteund vanuit datgene wat de sprekers voorstonden. Lekkerrr, goed bezig, joh! Maar één ding was ook weer onontkoombaar en confronterend duidelijk: suikers zijn een absolute ondermijning van je systeem! De koekjes bleven bij de volgende koffieronde dan ook vrijwel onaangetast op de schalen liggen ….
Waarom is het zo moeilijk om te blijven handelen naar wat je je zo bewust bent? Bij gebrek aan een knop volgen hier drie stappen die helpen om gezondere keuzes te maken.
- Wat wil je eigenlijk op dat bordje hebben liggen? Wat je je af kunt vragen is waar die trek die je voelt of die zin in iets lekkers eigenlijk voor staat. Heb je écht trek of heb je eigenlijk behoefte aan iets anders? Dorst is vaak een onderliggende behoefte waar je je niet van bewust bent. Water of thee drinken kan dan al helpen. Maar het kan ook een andere behoefte zijn.
Als ik trek krijg in iets zoets gaat het er vaak om dat ik behoefte heb aan een klein ‘uitstapje’ uit wat ik aan het doen ben. Even mogen pauzeren, onderbreken en nieuwe ‘voeding’ opdoen voor een volgende uitdaging. En dat lekkers biedt me een instant momentje om bij te tanken. Als ik met anderen ben, onderweg of gewoon druk bezig, taal ik er ook niet naar. Ik kan me beter afvragen hoe ik op een andere manier in dat pauzemomentje, die ‘voeding’, kan voorzien.
- Geniet intens Het is belangrijk om áls je iets lekkers (en minder gezonds) neemt, je heel bewust te zijn van wat je doet. Er bewust en met aandacht van te genieten. Ga er voor zitten, sluit even je ogen en neem heel bewust een kleine hap. Ga met aandacht naar de smaken en het gevoel in je mond. Geniet er intens van, sta jezelf niet toe om het snel weg te werken terwijl je met je aandacht ergens anders bent. Je zult zien dat je bewuste ‘zonde’ je dan veel meer voldoening oplevert en dat je er minder van nodig hebt.
Ik weet dus eigenlijk best hoe het zit maar toch is het moeilijk om ernaar te handelen. De crux zit hem inderdaad in het bewustzijn. Als het bij mezelf na ga, lijkt het wel of iemand anders het er even doorheen fietst terwijl ik zelf even de andere kant op kijk. Het is gebeurd voordat ik het weet. En bij het tweede koekje is dit nog sterker. Als ik dan weer ‘wakker’ ben, vraag ik me af: ‘Waarom doe ik dit?’
- Resetten Word je toch weer meegesleurd in je ‘snaai’patroon, kijk dan of je wat afstand van jezelf kunt nemen en waarnemen wat er gebeurt. Niet boos worden op jezelf maar alleen maar opmerken: ‘Blijkbaar heb ik op dit moment enorm zin in iets lekkers.’ Als het je lukt om hierbij stil te staan, stap je er eigenlijk al uit en kun je bewust een beslissing nemen of je stopt of doorgaat. En áls je dan doorgaat, denk dan vooral aan stap 2!
Dit zijn kleine worstelingen van alledag. Een knop is er niet, het is een proces van bewustwording en -zijn. Bewustzijn is alles! Wat suikers betreft kan ik je verzekeren dat de verslavingsverschijnselen al na een dag of 2 – 3 afnemen. En dan is het veel gemakkelijker om bewust te kiezen voor wat je eet. Ook op je moeilijke momenten. Al blijft een leven zonder koekjes voor mij een levenslange uitdaging!
Geef een reactie